Dinsdag moesten we ons om 09.30 uur melden in het Sophia kzkh. Eerst Micha afgezet bij omi voor een gezellig dagje (omi heeft kippen en 2 schattige kuikentjes, konijnen, honden, een gezellige beestenboel) en toen door. Nog een foto gemaakt van z'n mooie bekkie dat niet meer terugkomt.
We werden door een gastvrouw naar de ouderkamer gebracht waar iets later een verpleegkundige ons kwam halen en naar de kamer bracht. Een vierpersoonskamer met een bedje voor Joshua bij het raam met uitzicht op een speelveldje. Volle bak want later op de dag waren alle bedjes bezet door 4 dappere ventjes die allemaal een schisis-operatie hebben ondergaan. De jongste was 10 maanden en onze Joshua de oudste met 18 maanden.
Als eerste de EMLA-zalf (werkt verdovend) op beide handjes gesmeerd en dat werd ingezwagteld met een verbandje...alsof Joshua zo de ring in ging. Vervolgens een ziekenhuisshirtje aan en toen wachten. Elke afdeling heeft naast een ouderkamer ook een speelkamer. Daar zijn we even naar toe gegaan. Wauw, werkelijk alles te vinden voor babies, kinderen en tieners. Op elke speelkamer staan 2 pedagogische medewerkers, een was met een tiener iets aan het verven voor moederdag. Als kinderen te ziek zijn om te komen, bezoeken zij de kinderen bij hun bed. Er is ook een schoollokaal. Wat fijn dat dit allemaal mogelijk is.
Op de kamer gewacht en na een minuut of 40 kwam het bedje weer de kamer ingereden met een slapende en gehavende Joshua. Dat koppie, zijn mondje, dat kleine lijfje, mijn kind. Aaien, kusje geven en wachten tot hij wakker werd. Hij had een infuusje in zijn voet (wat is dat opletten zeg als je kind aan een draadje vastzit) en zodra hij wakker werd, mocht ik hem uit bed halen. Zijn lip blauw en opgezwollen. Zijn eigen pyama weer aan en toen maar kijken hoe het zou gaan. Het beste was de eerste nacht niet te drinken en daar had hij ook geen behoefte aan zodat de wond alle rust kreeg. Alle moeders bleven slapen (het leek wel of we op kamp waren) en we kregen een stretcher die naast de bedjes van onze jongens werd gezet. Met het gordijn eromheen hadden we net een echt tentje. Ik kan er zo over schrijven omdat Joshua en de andere jongetjes het zo goed deden, we waren blij en opgelucht dat het achter de rug was en hebben best wat gekletst met elkaar. Feest der herkenning, echt waar, met de (adoptie)ouders van zonen met een schisis. Geen uitleg nodig en geen drempel te nemen. Met de adoptie-ouders hadden we een dubbele klik en toen ik weer eens op mijn praatstoel zat en de vader van alles vertelde, bleek dat hij via via ooit mijn weblog gemaild heeft gekregen. Na een check telefoontje kreeg ik de groeten van onze gezamenlijke kennis. Hoe leuk.
Hulde voor de verpleegkundigen voor de hulp bij het opzetten van onze veldbedden :-) het advies en de lieve zorg voor onze kindjes. In 24 uur zijn er vier zusters en één broeder voorbij gekomen en allemaal even vriendelijk.
Je stelt je in op weinig slaap maar toch heb ik 5,5 uur aan 1 stuk kunnen slapen, heel niet slecht toch? De kinderen huilden wel eens maar niet lang. Kanjers allemaal. Eenmaal wakker, weer bloeddruk meten, tempen en kijken of Joshua wilde drinken. Eerst duwde hij de appelsap nog weg maar de 2e keer dronk hij zijn fles in 1x leeg. Appelsap vult niet erg (zeker als je vanaf 05.00 uur de dag ervoor niet meer hebt gegeten) dus daarna nog een papfles die er ook helemaal in ging. Ik was zo trots op hem. Het is eigenlijk een open wond en dan toch drinken en eten, ben je dan taai of niet. Om 07.30 uur moesten onze bedden weer opgeruimd zijn en kort daarna kwamen de chirurgen hun rondje doen. Alle ingrepen waaronder de lipsluiting en sluiting van het zachte gehemelte zijn goed gegaan. Over 3 weken op controle bij dezelfde plastisch chirurg, ook de andere knulletjes moeten dan dus dat wordt een reünietje.
Sweethearts from China |
Dag Bjarne, dag Ben Levi, dag Daren, tot over 3 weken en veel beterschap gewenst.
Bedankt voor alle kaarten, sms-jes, online berichten en jullie gebed, de betrokkenheid was/is groot en dat doet ons goed. Can still use the prayers....
Wat een kanjer jullie kleine mannetje. Zo jong en dit al moeten meemaken. Gelukkig herstellen kinderen snel, want niets is zo erg voor ouders dan je kindje pijn te zien lijden. Onze dame is gelukkig ook snel herstelt van haar operatie aan haar keel- en neusamandelen.
BeantwoordenVerwijderenEn papa en mama jullie hebben het ook goed gedaan.
Groetjes van Marlou
http://oostersekanjers.blogspot.com
Hai Saskia,
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk dat het achter de rug is meid.
En dat Joshua het best goed heeft doorstaan.
Ja wat zal het koppie anders zijn.
Je went zo aan je kind zoals je hem gekregen hebt, en zoals je hem kreeg zo is het eigenlijk gewoon goed....
Dat hadden wij ook met onze jongste.
Bij hem is in januari zijn oogje verwijderd, hij heeft nu een prothese.
Mooi meid, 2 sprekende oogjes heeft hij nu.
Ook bij ons is papa meegegaan hoor want mama hield het niet droog!
Niks om je voor te schamen al voelde ik me wel even een slechte moeder.
Maar het kind heeft gewoon een sterk iemand naast zich nodig niet een emotionele mama. Dus daar heb je nou papa's voor he!
Heel veel sterkte toegewenst en het gaat vast elke dag een stukje beter.
Groetjes van Lotte
Dag papa en mama (van/en), Micha en Joshua
BeantwoordenVerwijderenWat zijn jullie dapper en vol verwachting. Hopelijk slapen jullie net als Doornroosje (beetje minder lang, maar wel net zo lekker) en is er sprake van een snel en spoedig herstel. Als ik dit allemaal lees kan ik maar een ding concluderen; Florence Nightengale en Maria uit the Sound of Music kunnen nog wat van jullie leren!! Wat zijn jullie zorgzaam, mooi om te lezen.
gr. Erna
Lieve Sas,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig om te horen dat de operatie zo goed is verlopen PTL! Wat een kanjer is die kleine Josh toch. We hopen hem snel weer eens te zien. Heerlijk toch dat je moeder mag zijn van 2 zulke mooie kinderen. Op moederdag besef ik mij toch altijd extra wat een genade het is om moeder te mogen zijn van mijn prachtige dochters en dat zij mij tot moeder hebben gemaakt.Linds van de week `mam, als ik heel diep na denk, maar dan denk ik echt heel diep na hoor .... dan ben je een vreemde mevrouw, maar ik hou zo veel van je`. En vervolgens krijgen we met z´n allen de slappe lach met tranen in onze ogen.
We bidden dat Josh snel weer lekker in z´n vel zit. Knuffel voor jullie allemaal.
Sandy