2011-2012

De laaste dag van het jaar, dat blijf ik een bijzondere dag vinden. De dag begint als alle andere dagen maar na de middag is het voorbereiden op oudjaarsavond en op het laatste moment is een van ons dan vaak toch nog even in de supermarkt te vinden. Kerst vieren we met familie en oud&nieuw vieren we met vrienden.

December is een maand van terugblikken op het afgelopen jaar maar ook praten over het nieuwe jaar dat morgen begint: 2 kindjes uit Taiwan komen vermoedelijk thuis, het aankomstfeestje en het opdragen van Joshua in januari.

Wat gaat 2012 ons brengen? Wat kan ik in 2012 geven? Heer, help mij om echt op U gericht te zijn, dat mijn leven een klein beetje een weerspiegeling mag zijn van Uw leven. Ik ga zo vaak mank en heb Uw vergeving en leiding nodig, ied're dag. Dank voor Uw bewarende hand over ons allen.

Neem mijn leven, laat het Heer,

Toegewijd zijn aan uw eer.

Maak mijn uren en mijn tijd

Tot uw lof en dienst bereid.

Neem mijn handen, maak ze sterk,

Trouw en vaardig tot uw werk.

Maak dat ik mijn voeten zet

Op de wegen van uw wet.

Neem mijn stem, opdat mijn lied U,

Mijn Koning, hulde biedt.

Maak, o Heer, mijn lippen rein,

Dat zij uw getuigen zijn.

Neem mijn wil en maak hem vrij,

Dat hij U geheiligd zij.

Maak mijn haart tot uwe troon,

Dat uw Heilige Geest er woon’.

2011 begon goed want we mochten naar de SN-intake (Special Need) voor China. Vol spanning reden we naar Zwolle en laat na 00.00 uur waren we weer thuis. Een paar dagen later ontvingen we een verslag met het hele fijne nieuws dat we bemiddelbaar waren voor een kindje met een special need. Een juichmoment! Een paar weken later zaten we bij ons landencontactpersoon voor uitleg over de te verzamelen documenten.

Op 19 februari is neefje Abel geboren, het 3e kindje van mijn zus en zwager. Heel het jaar hebben we weer veel geboorte- en aankomstkaartjes mogen ontvangen.

Rouwrandjes om ons leven

Met Pasen hadden we een heel gezellig weekendje weg met onze ouders en zussen en aanhang, voor het eerst met elkaar weg. En toen kregen we verschrikkelijk nieuws van vrienden dat hun 2e kindje een paar weken voor de uitgerekende datum was overleden. Ook die gebeurtenis passeert in mijn gedachten. Ik ben nog nooit zo verdrietig geweest, heb nog nooit zo gehuild. Nog zie ik mijn vriendin met hem in haar armen en hebben we samen naar hem gekeken, een compleet mensje met alles erop en eraan maar geen kloppend hartje meer... De dagen erna en de intieme begrafenis op een stralend mooie dag. Ze zeggen dat je met groot verdriet de 4 seizoenen door moet, wil je weer een beetje jezelf zijn, wil je het verlies/de ziekte of wat het ook is een plaats gegeven hebben. Echter je bent niet meer wie je was, je bent veranderd door de gebeurtenis, je draagt iets mee dat zo ingrijpend verdrietig is en dan kun je (naar mijn bescheiden mening) niet meer terug naar wie je was en dat is iets wat je moet accepteren. Wat hebben we dan meer dan ooit vrienden nodig. Ik ken hun diepste verdriet niet maar we hebben wel naast ze mogen staan en nog zijn we verbonden en brengt zo'n gebeurtenis je nog dichter bij elkaar. Friends for life. Ja en voor daarna want alle 4 kennen we onze (Zalig)Maker.

Wil jij mijn vriendje zijn van Elly & Rikkert.

Na Pasen volgt Hemelvaartsdag en Pinksteren en hebben we een HEERlijke tijd gehad bij de pinksterconferentie van Opwekking. Bouke was vrijwilliger bij het verkeersteam en draaide best wat shifts maar dienen geeft zoveel terug en het was voor ons allebei gezegend en opbouwend.
Eind mei, op het aankomstfeestje van het zoontje van een vriendin, kregen we van onze contactpersonen te horen dat onze papieren naar China waren verstuurd. Ik weet nog dat ik terug op de fiets (het feestje was vlakbij trust me :-) stil werd en dankbaar was dat we echt weer mochten uitzien naar een kindje.

We hadden totaal niet gerekend (was ons ook verteld namelijk) dat we dit jaar nog een voorstel zouden krijgen maar we hadden een reputatie hoog te houden haha. Op het voorstel van Micha hebben we nog geen 4 weken gewacht (bizar snel) en dat is bij het voorstel van Joshua weer gebeurd. Voor de grap zeggen we het waren vast de foto's. Op donderdag 23 juni net voordat ik tegen Bouke zei ik ga naar bed ging de telefoon. En 5 maanden later op 23 november kwamen we door de douane met onze 2e zoon Joshua Tao. Sinterklaas en kerst, alle dagen van nu af aan en zolang het ons gegeven is met 2 prachtige zonen.

Een gezond en liefdevol 2012 wensen wij jullie van harte toe.

Bouke, Saskia, Micha & Joshua