Micha 4 jaar

Onze lieve Micha is vandaag 4 jaar geworden. Een gewone woensdag voor ons in 2008. Een werkdag, geen afspraken in onze agenda dus vermoedelijk thuis geweest allebei. Vol verlangen naar een kindje maar geen weet van jouw geboorte. Maar de Here God zag jou, Hij kende jou al voordat je geboren werd. (Psalm 139) 

De verjaardag van mijn kind is onlosmakelijk verbonden aan zijn roots: Taiwan, zijn geboortemoeder, aan afscheid en loslaten....waardoor wij hem mochten verwelkomen en in onze armen mochten krijgen. Onze trouwdag was een geweldige dag maar de aankomst van Micha overtrof alles!

Ik denk aan jou kwam deze dagen een paar keer terug in mijn gedachten. Heb getracht het in een gedichtje te verwerken.

 

Ik denk aan jou,

denk jij aan mij?

Vier jaar geleden werd hij geboren onder jouw hart

en drie weken later werd hij geboren in mijn hart.

Mijn dank is groot dat jij hem het leven bood.

Samen moeder van een zoon en dat is voor mij zo gewoon.

Verbonden door dat prachtige kind

door familie en vrienden zo bemind.

Hij is zo lief, een kleuter nu en het gaat hem goed.

Oh ik hoop en bid dat hij jou op een dag weer ontmoet.

Gefeliciteerd lieve Micha. Trots zijn we op jou en crazy in love.

 

Mijn kind naar school

Mijn kind naar school ging door mijn hoofd toen ik net terugfietste van school naar huis. Mijn zoon, mijn oudste heb ik weggebracht voor zijn wenochtend op de basisschool. Wat had hij er zin in. Vanmorgen lag hij nog te slapen en toen we hem wakker maakten, vertelde Bouke dat hij naar school mocht. Jaaaa kwam er vanonder het dekbed en toen allemaal gekkigheid want dat doe je als je (bijna) kleuter bent haha.

Bouke naar zijn werk. Samen met Micha Joshua naar het KDV gebracht en toen wij saampjes weer terug. Pakje appelsap, bakje met mandarijn en zijn gymschoenTJES in de rugzak en daarna op de fiets naar school. Je kind naar school brengen op de fiets is echt iets voor Nederlandse moeders...toch? Of lopend maar dat beeld van fietsende moeders met hun kroost heeft voor mij iets aantrekkelijks. En nu mag ik ook zo'n moeder zijn en ik ben vandaag gewoon heel dankbaar, gelukkig en trots op mijn zoon van ver.

Alsof het niets is, stapte hij binnen, rende naar zijn ijsbeer :-), deed zijn bodywarmer uit en in de luizentas. Hup naar binnen waar een invaljuf was (maakt niet uit, voor Micha is alles en iedereen nieuw) en na een handje en "Ik ben Micha" ging hij weer naar de garage met de autootjes. Daarna door naar het winkeltje (had hij het thuis ook al over tegen Bouke) en niets verlegen of uncomfy daar in de klas. Na een kus en veel plezier en ik kom je straks weer ophalen, bleef ik nog in de hal staan: foto's maken en mijn kind observeren met een gevoel van ah, oh en een glimlach. De juf liep daarna naar hem toe, pakte een bak met ander speelgoed en hij ging ermee spelen. Hij zag me en waar ik dacht oh misschien is dit niet slim, zwaaide ik en kreeg ik een zwaai en handkus terug. Niets van ik wil toch naar mama. Goed zo Micha. Ik zag hoe hij in de kring ging zitten (op het hoekje bij de deur) en toen ben ik naar buiten gegaan. De onderbouwcoordinatrice nog even gesproken wat fijn was. Alles voelt goed en ik ben een heel DANKBARE moeder...van een kleuter.

Vanmiddag neemt hij afscheid bij het KDV en mag hij trakteren. We hebben muffins met hagelslag gebakken. Dit tijdperkje sluiten we af en 8 jaar basisschool dient zich aan. Micha is ready and so are we.

P.S. Is het al 12.00 uur...................:-))))))

Joshua-dag

06-11-2011 / 06-11-2012: Joshua-dag

Dinsdag 6 november was het een jaar geleden dat we Joshua Tao in Nanchang, de provinciehoofdstad van Jiangxi in onze armen sloten. In de lobby van het hotel waar mensen in en uit lopen zagen we onze zoon voor het eerst. Een heel bruin en gladgeschoren koppie en een grote schaafwond op z'n hoofd. Nu begrijpen we dat....een doerak is het die niet bang is en op alles klimt wat klimbaar is.

Vorig jaar op zondag, een jaar later een gewone dinsdag maar met een speciale herinnering. Iets meer snoepjes, een ijsje als toetje en een kadootje erbij. Zaten we vorig jaar heerlijk te eten met gids Chris en Meiling-begeleidster Corrie in het restaurant naast het hotel in Nanchang (waar we de eerste smile kregen van Joshua) zijn we vorige week samen naar de bios geweest voor de nieuwe Bond-film Skyfall (a must see). Was leuk samen weg. Veel foto's en videobeelden terug gezien van de reis. Veel om bij stil te staan. Veel om voor te danken. Joshua wo ai ni!

Unforgettable!