Naar de praatjuf

We zijn al goed op weg in 2013. Ons gezin draait goed, we leven heerlijk samen met elkaar. Micha gaat volop naar school (en tot en met groep 2 elke vrijdag vrij, zalig) en Joshua doet z'n ding op het KDV en bovenal zijn we gestart met logopedie. En wat gaat dat goed volgens de logopediste. Ze hebben een hele goede klik, ze is ook echt geweldig en leergierig als hij is, luistert hij goed en doet hij alles na. Ze zegt dat hij alles in zich heeft om goede resultaten te behalen. Trots was ik en heerlijk om te horen. Om de week of om de 2 weken zitten we bij haar aan tafel. Ik ben er ook altijd bij. Een map met ons 'huiswerk' lees spelletjes gaat elke keer mee. Bellen blazen met een rietje, check. Leren zuigen uit een rietje, check. Dat is echt goed. Eerst oefenen door zijn neusje zelf dicht te knijpen en daarna zonder. En hij doet het!

Micha doet de spelletjes ook mee. Letterlotto bijvoorbeeld. Allemaal woordjes die met de P beginnen. Plaatje bij mijn mond houden en duidelijk het woordje zeggen. De woordproductie moet nog op gang komen. We zijn nu op klankniveau bezig. Ik als leek weet niet waar ik op moet letten maar de logopediste zegt telkens dat ze zo tevreden is. Dat ze de P echt goed hoort (en dus geen K die veel kinderen met schisis zeggen). Ook de AA en de OO en de O staan op ons lijstje.

Oefenen, oefenen maar niet forceren. Niet te veel zeggen 'zeg maar'. De logopediste gaf dat als tip. Bij haar moet hij maar thuis mag hij. Verder moeten we meer keuzes aanbieden zodat hij moet praten. Dus niet meer voor hem denken en zeggen oh wil je drinken en hij alleen ja zegt. Nu zeggen we wil je melk of yogi?

Werk aan de winkel dus voor Joshua en voor ons. We doen het graag.

Onze wens voor Joshua dit jaar: leren praten!